VHS (Video Home System) is een opname- en afspeelstandaard voor videorecorders.

Het heeft een beeldresolutie van 240 beeldlijnen. De eerste VHS-videorecorder werd in september 1976 geïntroduceerd door JVC. Andere formaten zouden volgen, zoals Betamax van Sony en Video 2000 van Philips, maar VHS werd uiteindelijk de algemeen geaccepteerde norm voor de videorecorder na een formaatoorlog. In 1987 kwam een verbeterde versie op de markt onder de naam Super-VHS.

Voor camera’s wordt een variant van VHS met kleinere cassettes gebruikt, VHS-C.

De introductie van de videorecorder bracht ook de opkomst van de videotheek met zich mee. Tegenwoordig zijn weinig of zelfs geen films meer beschikbaar op VHS in de Nederlandse videotheek, de meeste films zijn te huur op dvd of op het nieuwere formaat Blu-ray.

VHS-banden worden zowel in Europa als in Amerika gebruikt. Het Amerikaanse televisiesysteem verschilt echter van het Europese, waardoor Amerikaanse banden vaak niet op Europese videorecorders kunnen worden afgespeeld. In Europa (met uitzondering van Frankrijk) wordt het televisiesignaal PAL gebruikt. In Amerika gebruikt men echter het NTSC-signaal, en tevens heeft het lichtnet een andere frequentie. Dit zorgt ervoor dat veel Europese videorecorders geen Amerikaanse banden kunnen afspelen en vice versa. Een aantal videorecorders is echter aangepast op beide systemen en kan dus ook beide typen afspelen. Sommige typen kunnen tevens omgaan met het Franse SECAM systeem.